کد مطلب:41579 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

الف) چرا به ابوبكر لقب «صديق اكبر» را دادهاند؟
ب) در مقابل قول به «انفاق مالي ابوبكر» چه بگوييم؟

الف) اما اينكه چرا به ابوبكر لقب «صديق» دادهاند؟
رواياتي در مورد نامگذاري ابوبكر به «صديق» ذكر شده كه محتواي آنها متناقص هستند و مورخين برجسته ما مثلعلامه اميني از «الغدير» و علامه جعفر مرتضي در كتاب «الصحيح» و ديگران آنها را نقد نمودهاند كه مختصري از آن بهشرح ذيل است:
در روايات اهل سنت، بعضي معتقدند، خداوند متعال ابوبكر را در ماجراي غار، صديق ناميد و بعضي رواياتميگويد: در هنگام هجرت، حضرت به جبرئيل گفت: چه كسي همراه من مهاجرت ميكند، جبرئيل گفت:
«ابوبكر صديق» و بعضي گفتهاند در ماجراي معراج، ابوبكر اول كسي بود كه معراج حضرت را تصديق كرد به همينجهت او را صديق ناميدند و بعضي قائلند؛ در ماجراي بعثت اولين كسي كه حضرت را تصديق نمود ابوبكر بود بههمين جهت او را صديق ناميدند و...
و اما نقد روايات مذكور:
1. تناقض در محتواي اين روايات باعث ضعف سند آنهاست.
2. رواياتي با سند صحيح از كتابهاي مهم اهل سنت از جمله صحيح بخاري و صحيح مسلم نقل شده است كه: علي(9) فرمود: من عبد خدا و برادر رسول او ميباشم و من «الصديق الاكبر» هستم. پس از من كسي اين عبارت رانخواهد گفت جز اينكه او كذّاب دروغ پردازي است.
3. روايات بسياري در كتب اهل سنت يافت ميشود مبني بر اينكه خداوند علي (ع) را در شب معراج
«الصديق الاكبر» ناميد.
4. از ابن عباس نقل شده صديقها سه نفرند: «حزقيل مؤمن آل فرعون، حبيب تمّار صاحب آل ياسين و
علي بن ابي طالب (ع) كه از همه آنها افضل است.
5. معاذه ميگويد: از علي (ع) در حالي كه بر منبر بصره خطبه ميخواند، شنيدم كه ميفرمود: من «صديق اكبرم» ايمانآوردم پيش از آنكه ايمان آورد، اسلام را پذيرفتم قبل از آنكه ابوبكر مسلمان شود.»
از ابوذر و ابن عباس نقل است كه گويند: ما شنيديم پيامبر (9) به علي (ع) فرمود: صديق اكبر و فاروقي كه جداكننده حق از باطل است، تو هستي .
ب) درباره انفاق مال بايد به عرض برسانيم؛
اولاً در تمام اعمال، نيت صادقه و اراده خالص از عوامل مهم قبول است. يعني كمال و نقص و صحت و فساد عباداتكاملاً تابع آن است. به عبارت ديگر، هيچ عبادتي بدون نيت خالص مقبول نيست.
ثانياً: اعمال را خداوند تنها از متقين ميپذيرد. «انمايتقبلُالله مِنَالمتقين»
بنابراين صرف انفاق مال دليل بر كمال و قرب نزد خداوند نيست. همانطور كه در قرآن كريم آمده است:
«كالذي ينفق ماله رئاء الناس» يعني كسي انفاق مال كرده است ولي به قصد قربت نبوده بلكه تنها براي ريا اين كار راانجام داده است. پس هر انفاق مالي، يك عمل صالح به حساب نميآيد.
در پايان ذكر اين نكته را ضروري ميدانيم؛ براي پاسخگويي به افراد و رفع شبهات آنها لازم است خودتان مطالعاتخوبي داشته باشيد پس با برنامهريزي مطالعاتي مناسب، هم معلومات اعتقادي خود را گسترش دادهايد و همراهنماي خوبي براي ديگران خواهيد بود.